Kyrie
Na stopniach Twego upadamy tronu
Potęzny Sabaoth wiekuisty Boże
Jakaż ofiara milszą Ci być może
Nad tę ofiarę Chrystusa zakonu.
Przy niéy do Ciebie lud podnosi pienie
Niech go łaskawie twa dobroć wysłucha
Wléy wserca nasze pobożnośći ducha
I obroć na nas Oycowskie weyrzenie.
Niech ta Ofiara w niebieskie podwoie
Wzniesie się z pieniem i kadzideł wonią
Niech łzy pokuty od Kar nas uchronią
I ubłagaią miłosierdzie Twoie.
Już nie obrzędem dawnego Kośćioła
Krew na Ołtarzach leie się bydlęca
Lecz Syna twego twóy lud ći poświęca
Czyż nas poiednać z Oycem Syn nie zdoła?
Karol Kurpiński – Na stopniach Twego upadamy tronu
W czasach Kurpińskiego tradycja wykonania pieśni kościelnych była całkiem inna, niż dzisiaj. Pieśni były dzielone na krótkie odcinki (2- lub 4-taktowe), pomiędzy którymi organy grały nieunormowaną jednogłosową przegrywkę. Bardziej rozbudowane 4-głosowe przegrywki (konkluzje) grane były również między zwrotkami pieśni i na jej zakończenie. Praktyka ta dziwnie zbiegała się z praktyką śpiewu chorałów kościoła luterańskiego w Niemczech, również dziś zarzuconą, ale stosowaną jeszcze ok. 1860 roku.
Takie przegrywki służyły prawdopodobnie temu, żeby w czasie ich trwania ci wierni, którzy śpiewali wolniej od reszty, zdążyli zakończyć swój śpiew i przygotować się na jednoczesne rozpoczęcie śpiewania kolejnego odcinka. W naszych czasach, kiedy śpiewa organista, a reszta – jak kto sobie chce, taka praktyka nie ma już zastosowania; co więcej, tak rozdrobniona pieśń dosłownie rozłazi się po szwach, co nie tylko szkodzi muzyce, ale i nie pozwala skupić się na walorach poetyckich pieśni (często wybitnych, czego przykładem jest choćby omawiana tu pieśń). Zatem, wykonując stare pieśni kościelne dzisiaj – przynajmniej w teorii razem z wiernymi – zmuszony jestem dostosować autorski pomysł Kurpińskiego do dzisiejszych realiów i wymagań. Jedyne, co udało się obronić, to autorska harmonizacja Kurpińskiego, zatracona dziś wskutek licznych przeróbek jego muzyki przez ks. J. Surzyńskiego i spółki jego naśladowców spod znaku “ruchu cecyliańskiego”, oraz na skutek przyjętej praktyki drukowania w śpiewnikach samej tylko melodii pieśni, potem już wtórnie harmonizowanej przez dzisiejszych “mistrzów” bez choćby najmniejszej próby sięgnięcia po autorską harmonizację z 1826 roku, jakże piękną. Amen.
Pieśń 9. Kyrie
Pieśń 10. Gloria
Pieśń 11. Przed Ewangielią
Pieśń 12. Credo
Pieśń 13. Offertorium
Pieśń 14. Sanctus
15. Przegrywka
Pieśń 16. Agnus
Pieśń 17. Na Benedykcyą
Zapytania z wyszukiwarki, prowadzące na tę stronę:
- na stopniach twego (1)
- pieśń 9 (1)