Józef Walenty Budynowicz, “J. Budynowicz w Warszawie”, “Józef Jan Budynowicz” – jeden z lepszych warszawskich producentów fortepianów, bardzo ceniony za swoje instrumenty.

Urodzony 7.II.1816 w Warszawie (ojciec – Stanisław Budynowicz, matka – Józefa z Litwickich), zm. 4.VIII.1886 w Warszawie, aczkolwiek w nekrologu informuje się o jego śmierci w wieku 72 lat. Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim.

Rozpoczął produkcję fortepianów w roku 1840 i kontynuował ją do śmierci w 1886 r. Jako pierwszy w Polsce zastosował całościową ramę metalową, odlewaną u braci Evans (uzyskał na nią patent w roku 1847). Produkował fortepiany o mechanice zarówno wiedeńskiej, jak i – rzadziej – angielskiej. Prawdopodobnie jako jeden z pierwszych w Polsce (a nawet w Europie), bo już w roku 1845, wytwarzał fortepiany o poszerzonej, 7-oktawowej skali (AAA-a4).

W połowie wieku jego wytwórnia stała się drugą co do wielkości produkcji i obrotów, po Krallu i Seidlerze – jednak podawana (u B. Vogla) informacja o produkcji sięgającej w latach 1870-ych 45 instrumentów rocznie wydaje się być zaniżoną (dzieląc liczbę instrumentów przez liczbę lat, otrzymujemy wynik ponad 100 wyprodukowanych instrumentów na rok, a przecież na początku działalności produkcji zawsze jest mniej). Fabryka zbudowała ponad 4700 instrumentów (ostatni znany numer – 4699), jednak ze względu na brak dokumentacji przywiązanie konkretnych numerów do roczników jest w zasadzie niemożliwe.

Od pewnego momentu do spółki z ojcem Józefem doszedł syn Jan, a zatem sygnatura “Józef Jan Budynowicz”, widniejąca na części fortepianów, oznacza dokładnie ojca Józefa i syna Jana. W roku 1875 notowany jest Franciszek Budynowicz.

Nie wiadomo, jak długo (i czy w ogóle) firma istniała po śmierci Józefa Budynowicza. Budynowicz (syn?) był podstarszym cechu fortepianmistrzów jeszcze w lutym roku 1888 – a zatem prawdopodobnie wytwórnia jeszcze działała. Lista majstrów cechowych, upubliczniona przez Zgromadzenie Organmistrzów i Fabrykantów Instrumentów Muzycznych w lutym 1889, ani żadna następna, nazwiska Budynowicza już nie wymienia.

Instrumenty Budynowicza są sporadycznie spotykane na rynku wtórnym i należą do tych rzadszych.

Udział w wystawach:

• 1845, Warszawa
• 1857, Warszawa

Adres w Warszawie:

• (1840-84) ul. Długa 557 (pałac Piotrowskich)
• po 1884 – ul. Leszno 8.

Powrót do strony Budownictwo fortepianów w Warszawie

Zapytania z wyszukiwarki, prowadzące na tę stronę:

• stanisław budynowicz (4)
• budynowicz (2)
• fortepian budynowicz (2)
• Fortepian budynowicza cena (2)
• fortepiany budynowicza (2)
• budynowicz fortepian (1)
• budynowicz na allegro (1)